Co jakiś czas na krajowych i zagranicznych portalach aukcyjnych pojawiają się radiotelefony Motorola o dość tajemniczej nazwie GP375
Wizualnie przypominają one GP340, z tym że dodatkowo posiadają wyświetlacz. Kolejną różnicą w stosunku do "zwykłej" 340 jest brak tzw. stopu na gałce zmiany kanałów oraz certyfikacja ATEX (praca w warunkach zagrożenia eksplozją) przy zachowaniu standardowego koloru obudowy.
O urządzeniach tego typu próżno szukać jakichkolwiek informacji w Internecie, jedynymi wynikami są odnośniki do archiwalnych aukcji na Allegro lub Ebay oraz szczątkowe wspomnienia w artykułach dystrybutorów.
Na tej stronie postaram się zgromadzić wszystkie informacje, do jakich jestem w stanie dojść jako posiadacz takowego urządzenia.
Jakakolwiek próba zczytania zawartości pamięci radia oprogramowaniem do serii Profesionnal GP/GM300 kończy się zniechęcającym komunikatem o podanie hasła do codeplugu, które w trywialnie prosty sposób można odczytać przy pomocy programu pokroju WinHex, otwierając zawartość pamięci RAM komputera. (w moim przypadku hasłem było 26868, być może dla innych urządzeń tego typu było ono takie samo).
Po wpisaniu poprawnego hasła kolejną przeszkodą jest rzekomy brak kompatybilności urządzenia z oprogramowaniem CPS.
Analizując urządzenie przy pomocy oprogramowania EU WARIS LabUpgradekit można zauważyć, że jest ono wykonane w wersji regionalnej "super tanapa", zamiast "EMEA" - standardowej wartości tego parametru dla radiotelefonów przeznaczonych na rynek europejski.
Przy pomocy wbudowanego narzędzia możemy przeklasyfikować radio na region EMEA.
Po pomyślnej zmianie regionu odczytujemy pamięć programem CPS
Jeżeli wszystkie operacje zostały wykonane poprawnie, program powinien normalnie zczytać radio bez żadnych błędów, umożliwiając nam podgląd lub zmianę nastaw parametrów.
Ciekawostek kilka...
> Okazuje się, że urządzenie to w rzeczywistości Motorola GP380 "wykastrowana" z gumowej klawiatury i otworów w panelu przednim - co nie powinno być wielkim zaskoczeniem zważając na fakt, że typ PW511H przypisany jest do GP380 w iskrobezpiecznym wykonaniu właśnie. Interesującym jest fakt pozostawienia przez producenta kompletnej płytki klawiatury i wyświetlacza, co po uzyskaniu odpowiedniego panelu z GP380 lub 680 teoretycznie powinno zrobić z tego "tworu" pełnoprawne urządzenie typu 380.
> Zdekodowany numer seryjny pozwala określić przydatność urządzenia do pracy na interesujących nas częstotliwościach:
MD - Wewnętrzne oznaczenie pozwalającym na określenie rynku docelowego = Motorola Deutschland - rynek europejski
H - radiotelefon doręczny
25 - seria = 25 - GP240, GP320, GP340, GP360, GP380
R - zakres częstotliwości = R - UHF1 403-470MHz
C - moc wyjściowa = C - 1W ATEX
H - obudowa = H - GP380, GP580, GP680
6 - odstęp międzykanałowy = 6 - 20/25kHz
AN - rodzaj pracy = AN - Konwencjonalny z sygnalizacją 5Tone
6 - opcja = 6 - GP380, GP580, GP680
AE - oznaczenia rewizji modelu i pakietu
A - informacje dodatkowe = A - ATEX bez modułu ManDown
> Wyświetlający się po uruchomieniu komunikat "Shell BPU(kolejny numer radia)" może sugerować, że urządzenia te były wykonane w tej dosyć niecodziennej konfiguracji na specjalne zamówienie koncernu Shell do pracy w trudnych warunkach zagrożonych eksplozją - w rafieriach ropy naftowej, magazynach materiałów pędnych lub na platformach wydobywczych.
> Aby zasilić radiotelefon z fabrycznego akumulatora będziemy musieli przerobić obudowę któregoś z nich ze względu na specjalną wypustkę indeksującą odlaną razem z ramą główną radiotelefonu, a niewystępującą w jego zwykłych wersjach. Co interesujące, po tej przeróbce do urządzenia pasują zwykłe, nieiskrobezpieczne akumulatory.